2a. Przyjaciele Boga (Francesko Vanni, św. Katarzyna, XVI w.)
W "Dialogu" św. Katarzyna ze Sieny nazywała Chrystusa Mostem, przerzuconym nad sprawami świata doczesnego i prowadzącym duszę ludzką do zjednoczenia z Bogiem. Widziała trzy etapy tej alego- rycznej drogi, które odpowia- dały kolejno stopom Jezusa, Jego Sercu i ustom. Tych, którzy doszli do drugiego etapu – do otwartego boku Chrystusa – Katarzyna nazwa- ła przyjaciółmi Boga i sługami zaufania. Potrafią oni osią- gnąć stan wewnętrznej kon- templacji, czyli „zatopić się” w tajemnicy miłości Bożej symbolizowanej przez otwarte Jezusowe Serce. W jednej z wizji Zmartwychwstały pozwolił św. Katarzynie przyłożyć usta do swojego Serca i dosłownie napić się swojej Krwi. Dostrzegamy w tym wydarzeniu echo starożytnej modlitwy św. Ambrożego z Mediolanu:
Pij Chrystusa, bo On jest krzewem winnym. Pij Chrystusa, bo On jest Skałą, z której wytrysnęła woda. Pij Chrystusa, bo On jest źródłem życia. Pij Chrystusa, bo On jest rzeką, której strumienie weselą miasto. Pij Chrystusa, bo On jest pokojem. Pij Chrystusa, bo z Serca Jego płyną strumienie wody żywej.