W trosce o dobro duchowe wiernych, po głębokim namyśle i rozeznaniu znaków czasu, w oparciu o niezmienne Magisterium Kościoła katolickiego, w myśl Wytycznych pastoralnych do adhortacji „Amoris laetitia” Konferencji Episkopatu Polski[1], statutów XLIII Synodu Diecezji Płockiej, po uzyskaniu opinii Wydziału ds. Rodzin Kurii Diecezjalnej Płockiej, diecezjalnego duszpasterza rodzin, dekanalnych duszpasterzy rodzin, diecezjalnego duszpasterza związków niesakramentalnych, rejonowych duszpasterzy związków niesakramentalnych oraz wielu kapłanów i świeckich, przedkładam duszpasterzom i wiernym świeckim diecezji płockiej wskazania dotyczące duszpasterstwa związków nieregularnych, aby w myśl zalecenia św. Augustyna w sprawach pierwszorzędnych zachowana była jedność, w drugorzędnych – wolność, a we wszystkich – miłość, ponieważ „duszpasterskie towarzyszenie osobom będącym na drodze rozeznania musi odbywać się «zgodnie z nauczaniem Kościoła i wytycznymi biskupa» (AL 300)”[2].