8. Amor Divini, Herman Hugon, Pia desideria, XVIIw.
Do trzeciej grupy ilustracji w "Pia desideria" należy emblemat przedstawiający uskrzydloną postać, która pragnie wzlecieć ku niebu, ale kula, do której jest przykuta nie pozwala jej rozstać się z ziemią. Postać symbolizuje duszę ludzką. Kula u jej nogi jest monstrualnym królewskim jabłkiem zwieńczonym krzyżem, oznaczającym ziemską władzę i splendory doczesnego życia, które zamiast pomagać w osiągnięciu zbawienia, stają się przeszkodą. Dusza rwie się do Boga, ale nie potrafi zrezygnować z ziemskich namiętności. Złoto – odblask Bożej chwały, odbicie majestatu Stwórcy i bogactwa Jego darów może stać się pułapką nawet dla duszy doskonałej. W tle ilustracji dostrzegamy chłopca, który w rękach trzyma sokole berło z dzwoneczkami, do którego przywiązany jest sznurek zniewalający ptaka. Sokół kołuje nad głową chłopca, a przywiązany sznurkiem jest igraszką w ręku dziecka. Podobnie jak dziecko może zniewolić ptaka, tak ziemskie dobra mogą zniewolić ludzką duszę. Sokół skazany jest na kaprysy dziecka, a dusza na humory ludzkiego serca. W prawym górnym rogu z obłoków wyłania się anioł z wyciągniętymi do człowieka rękami. Widzimy w nim uosobioną Miłość Bożą (Amor Divini), która w boju o ludzką duszę przegrywa z ziemskimi namiętnościami.