11a. Hołd Secu Jezusa składają święci czciciele (fresk, Paray-le-Monial)
Po wejściu do kaplicy wizytek uwagę przykuwa fresk rozmalowany na ścianie za ołtarzem. W ciepłych odcieniach ochry malarz przywołał wizję św. Małgorzaty, której ukazuje się Chrystus w śnieżnobiałej szacie, z rękami szeroko rozłożonymi, jakby ukrzyżowanie wciąż trwało. Krzyż zastąpiła burza płomieni. Rany na rekach i nogach promieniują intensywnie. Blask dobywający się z Serca rozchodzi się koncentrycznymi, świetlistymi kręgami ogarniając wszystko, na podobieństwo miłości Boga, która nie pomija i nie wyklucza nikogo... Dociera do klęczącej u stóp Chrystusa św. Małgorzaty, otulając ją i przeszywając na wskroś. Obecność Matki Najświętszej i św. Jana Ewangelisty uświadamiają, że adoracja Bożego Serca rozpoczęła się na Golgocie, a dzięki sportretowanym apostołom Jezusowego Serca pamięć o miłości Boga trwa w każdym pokoleniu. Za Maryją stoi św. Paweł Apostoł, autor Hymnu o miłości (por. 1 Kor 13). Niżej św. Franciszek Salezy, autor słynnej Filotei i mniej znanego Teotyma – traktatu o miłości Bożej. Klęcząca zakonnica to św. Joanna de Chantal, która wspólnie ze św. Franciszkiem Salezym założyła zakon wizytek. Pomiędzy nimi ukazano ojca Mateo, sercanina, którego imię poznał cały świat, dzięki książce Jezus, Król miłości. Po lewej stronie malowidła św. Janowi Ewangeliście towarzyszy św. Franciszek. Pamiętamy orędzie z jakim biegał po ulicach Asyżu wykrzykując: Miłość nie jest kochana. Poniżej stoi w białym habicie bł. Karol de Foucauld, pustelnik Bożego Serca, św. Jan Edeus, XVI-wieczny propagator kultu Bożego Serca i wreszcie św. Klaudiusz de la Colombiere, spowiednik św. Małgorzaty Marii Alacoque.